شعری که آیت الله بهجت(ره) زیر لب زمزمه می کردند:

این همه لاف زن و مدعی اهل ظهور

پس چرا یار نیامد که نثارش باشیم

سالها منتظر سیصد و اندی مرد است

آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم

اگر آمد خبر رفتن مارا بدهید

به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم...

همه گويند چو بيايد غم از دل برود

آرزو نمی کنم که بیایی
آرزو می کنم وقتی آمدی
چشمانم شرمسار نگاهت نشود
چون همه می دانند که می آیی

همه گويند چو بيايد غم از دل برود

گفتم چو بیای غم دل با تو بگویم
چه بگویم چو بیایی غم از دل برود